Informacji o udokumentowanych działaniach i osiągnięciach Szczepana Sadurskiego jest w Internecie mnóstwo. Poniżej wybrane informacje, w formie skondensowanej.
Pochodzi z Lublina (ur. 1965), gdzie ukończył liceum sztuk plastycznych (1985). Rysował niemal od urodzenia, a w prasie zadebiutował w wielu 14 lat (rok 1979, Świat Młodych). Przed stanem wojennym drukował rysunki w biuletynie NSZZ Solidarność Regionu Środkowowschodniego. W stanie wojennym nie bał się rysować przywódców reżimu i internowanych działaczy opozycji; jeden z rysunków nieopatrznie przepuszczony przez cenzurę i wydrukowany w Kurierze Lubelskim wywołał polityczną burzę, zakończoną (jak w swojej książce napisał późniejszy senator Kazimierz Pawełek) w gabinecie generała Jaruzelskiego. Obecnie jego rysunki można oglądać m.in. na stałej ekspozycji Europejskiego Centrum Solidarności w Gdańsku oraz w książkach o satyrze stanu wojennego.
W drugiej połowie lat 80-ych Szczepan Sadurski był najczęściej publikowanym rysownikiem słynnego satyrycznego tygodnika Szpilki. W konkursie na najlepszy rysunek roku otrzymał nagrody: Złotą Szpilkę’86 i Srebrną Szpilkę’85. W tym okresie publikował nawet po 100 rysunków miesięcznie, także w najbardziej znanych gazetach i czasopismach polskich, krótko mówiąc był jednym z najpopularniejszych rysowników prasowych. W roku 1987 wraz z m.in. Erykiem Lipińskim był jednym ze współzałożycieli Stowarzyszenia Polskich Artystów Karykatury. W latach 1993-1999 zasiadał w Zarządzie Głównym tej organizacji.
Na początku lat 90-ych zrealizował młodzieńcze marzenie: zainwestował wszystkie oszczędności i założył Superpress – pierwsze humorystyczne wydawnictwo w Polsce. Niedługo potem zaczęło się ukazywać nieduże, ogólnopolskie czasopismo humorystyczne Dobry Humor. Ten miesięcznik (który wkrótce przekroczył 200 tys. nakładu) ukazywał się regularnie przez 22 kolejne lata. Obecnie niektórzy mówią, że to czasopismo kultowe, które drukowało prehistoryczne memy. Dobry Humor był jednym z pięciu czasopism wydawnictwa, które zakończyło działalność wydawniczą w 2013 roku. Ukazało się ponad 750 publikacji.
Na przełomie XX/XXI wieku, gdy do naszego życia wkraczał Internet, Sadurski rozpoczął prowadzenie portali satyrycznych DobryHumor.pl i Sadurski.com. Nieco wcześniej wraz z portalem Onet.pl tworzył pierwszy profesjonalny serwis z dowcipami i humorem.
W 2001 roku Sadurski powołał do życia niepoważną (składka członkowska: trzy uśmiechy dziennie) organizację o nazwie Partia Dobrego Humoru i stanął na jej czele. Ta nieformalna organizacja szybko zaczęła się rozrastać i zdobywać zwolenników także w innych krajach świata (obecnie liczy ponad 4 tys. członków), więc uzyskała też angielskojęzyczną nazwę: Good Humor Party. W październiku 2012 r. w Nowym Jorku Sadurski zapoczątkował artystyczny projekt o nazwie Wesoły Wieżowiec (Happy Skyscraper), do zabawy zapraszając znajomych i nieznajomych. Sklejony z papieru, wielkości pudełka po paście do zębów, symbol Partii Dobrego Humoru, rozpoczął podróże po świecie. Przez 4 kolejne lata został sfotografowany w 500. miejscach świata (głównie miastach), na wszystkich kontynentach.
Od początku XXI wieku Sadurski coraz częściej rysował karykatury portretowe – w swojej pracowni oraz podczas imprez zamkniętych (m.in. kongresy, targi, firmowe eventy). Tylko w ostatnich 10 latach narysował ich 40 tysięcy. Talent, pracowitość i doświadczenie spowodowały, że robił to coraz lepiej i coraz szybciej. Podczas pierwszej podróży artystycznej na wschodnie wybrzeże USA (m.in. Nowy Jork), Nowy Dziennik jako pierwszy napisał, że jest „jednym z najszybszych karykaturzystów świata”. Obecnie na wykonanie jednej takiej karykatury potrzebuje średnio… 100 sekund.
Osiągnięcia Sadurskiego są doceniane także za granicą. Był jurorem międzynarodowych konkursów rysunku satyrycznego w Szwecji (2006) i Turcji (2009), był specjalnym gościem festiwali we Francji (2005) i Armenii (2013). Miał swoje wystawy m.in. w Nowym Jorku, Wilnie (Litwa), Barcelonie (Hiszpania), Kapsztadzie (Republika Południowej Afryki) i Melbourne (Australia). Uczestniczy też w wystawach zbiorowych w różnych krajach świata.
Sadurski chętnie udostępnia swoje rysunki prasie polonijnej ukazującej się w różnych krajach, wspierał sztaby Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy poza Polską (m.in. Paryż, Rzym, Belfast, Oberhausen). Udostępnia swoje rysunki (w tym „Polskie stroje ludowe na wesoło”) na potrzeby różnych ekspozycji, m.in. we Włoszech. W latach 2011-12 jego wystawa „Sadurski polski dzieciom w Ameryce” zorganizowana wraz z portalem Dobra Polska Szkoła odwiedziła szereg polskich szkół w USA. Swymi rysunkami wspierał tam również akcje „Cała Polonia Czyta Dzieciom” i „Polonijny Dzień Dwujęzyczności”. W 2015 roku w Nowym Jorku otworzył swoją kolejną wystawę, zatytułowaną „Polacy w Nowym Jorku w karykaturze Sadurskiego”. Na przełomie 2015 i 2016 roku odwiedził Australię – był specjalnym gościem festiwalu PolArt.
* * *
To tylko niektóre informacje, z wieloma wiąże się wiele anegdot i ciekawostek, o których Szczepan Sadurski barwnie i z poczuciem humoru opowiada podczas różnych spotkań oraz w wywiadach.
